Donderdag tot en met dinsdag.

Heen Vlucht van zanzibar naar dar es Salaam van 20min. Geslapen op dar es salaam en om 6:00 uur vliegen naar mwanza.
Dar es salaam naar mwanza vliegtijd 1:30 min en ontbijt in vliegtuig
vlucht Mwanza naar kigoma vliegtijd 2:00 uur in klein vliegtuig. Prachtig uitzicht. Engelsen ontmoet die gingen werken in vluchtelingenkamp te Kazulu. Zijn moeten meehelpen de 45.000 asielzoekers vanuit Burundi terug te sturen.  Samen gereisd, wat erg prettig was.

Aankomst kigoma, ontvangst door Dora, geeske en peter de
chauffeur. Naar hostel in kigoma. Spullen uitpakken en kigoma
in voor een hapje en drankje. Waar toevallig ook de Engelsen verbleven,
zonder dit te weten. Oh..wat was het weer fijn om Dora en ook Geeske te zien. Boodschapen gedaan in kigoma voor de volgende ochtend.

In de avond hebben we Peter gebeld en die heeft ons vervoert naar hiltop hotel waar we lekker hebben gegeten.
Volgende dag laatste boodschappen en Peter bracht ons naar haven w met de boot naar bombe zijn gegaan. Een boot met 100 Afrikanen en 8 blanken. Een hele ervaring voor ons allemaal. De foto kan alleen de ervaring omschrijven. In gombe hebben we twee nachten geslapen en hebben we de
chimpansees gezien. 

Vanuit Gombe vervolgde onze boottocht terug naar kigoma waar
we een taxi namen terug baar het hostel waar we de eerste nacht hebben geslapen. Om 14:00 uur werden we opgehaald door zuster henriet en chauffeur en reden we in twee uur naar kabanga. Eenmaal aangekomen konden we het prachtige appartement bewonderen waar Dora en Geeske tijdens hun stage verblijven. Omdat het donker was hebben we die avond niet veel van de omgeving gezien. Deze avond zouden we samen met de
nonnen gaan eten. Op het menu stond rijst, bonen, gebakken ei, spinazie prutje en gebakken banaan. Wat ons heerlijk gesmaakt heeft. Die avond gingen we vroeg op bed. Moe, uitgeput van de reis. 

De volgende ochtend werden we om half zes gewekt door een groep mensen die voor hun werkt en school aan, waarschijnlijk gingen joggen of marcheren. Ik zelf werd met een glimlach wakker. Trappelende voeten en zang maakten mijn begin van de dag goed.

Die dag stond er een rondleiding gepland op het ziekenhuis, waar we de verpleegkundigen en dokters hebben leren kennen. Die dag was er ook een flying dokter aanwezig die de nodige operaties uitvoerde. Een operatie bijwonen is helaas niet gelukt omdat het simpelweg te druk was in de OK en ook was er niemand aan het bevallen. Wel hebben we veel zieke mensen
gezien en ook een aantal net geboren kinderen. Met name de kinder afdeling heeft indruk op ons achter gelaten. 

Na ons bezoek aan het ziekenhuis hebben we een bezoek gebracht aan een compoumd waar albino mensen en kinderen worden opgevangen. In de Afrikaanse cultuur kunnen albino's niet veilig leven onder de bevolking omdat ze vermoord, verkracht of verminkt worden. Er wordt onder de bevolking gezegd dat de ledematen van albino's geneeskrachtig zijn. Vandaar dat er een beschermende compoumd is gemaakt voor deze kinderen. Ook zagen we andere beperkte kinderen hier wonen. Bijvoorbeeld kinderen met dwerggroei, blindheid en andere lichamelijke beperkingen.

Op deze conmpound hebben we onze meegebrachte pennen uitgedeeld. Deze weren hartelijk ontvangen. Met name de albinokinderen hebben van ons een pen gekregen. Het blijkt dat ouders van albino kinderen tot de vijfde levensjaar van hun kind mogen wonen op het compound. Na deze leeftijd moet de moeder het compound verlaten. Bij deze gedachte alleen al krijgen we kippenvel.

Na dit bezoek hebben we voor de laatste avond gekozen voor een zelfgemaakte maaltijd in het huisje van Dora en Geeske. Toen hebben we ons bed opgezocht omdat woensdag weer in het teken staat van afscheid nemen en vliegen. Daarover meer op Zanzibar.